Wat waren je eerste contacten met sport, waar ben je begonnen?
Ik ben begonnen met voltige. Daarmee werd feitelijk de basis gelegd voor flexibiliteit en flexibiliteit.
Hoe bent u van daaruit bij Kung Fu en vechtsporten terechtgekomen, wat ongeveer uw ‘handelsmerk’ is?
Binnen was ik er altijd. Als kind wilde ik altijd dat mijn ouders mij naar een Shaolin-klooster stuurden (lacht). Helaas was er niets geschikts in het kleine stadje waar ik ben opgegroeid.
Toen ik op 18-jarige leeftijd het huis verliet en naar de grote stad verhuisde, had ik eindelijk veel keus, probeerde ik dingen uit en toen ik met mijn eerste master voor het eerst naar school ging, wist ik meteen: hier ben ik bedoeld om onmiddellijk elke dag te zijn.
Dat was behoorlijk laat?
Ja, nogal laat, dat is waar. Maar ik sport eigenlijk al mijn hele leven, volleybal al zeven jaar op competitief niveau, zes jaar roeien en probeerde deze discipline, die mij altijd heeft gefascineerd door Shaolin-monniken, te implementeren, te beoefenen en te trainen.
Doordat ik mijn vermogen om te stretchen of te bewegen nooit heb verwaarloosd en 5 keer in de week aan fitness heb gedaan, kon ik dit snel toepassen op Kung Fu waardoor ik enkel de technische kennis hoefde op te doen.
Welke vechtsporten beoefen je nu?
Voornamelijk Wun Hop Kuen Do Kung Fu voordat het de zuidelijke Shaolin-stijl was in Hannover. Omdat ik naar Hamburg verhuisde, moest ik het systeem helemaal opnieuw beginnen. Hieronder vallen ook wapens, bij voorkeur sabels. Escrima, Filipijns stokvechten, is ook geïntegreerd in mijn huidige systeem, en daar ben ik ook erg in geïnteresseerd. Dit jaar ben ik begonnen met Muay Thai, wat ik in de toekomst graag wil uitbouwen, ook in wedstrijdvorm. Kort voor mijn blessure begon ik met het beoefenen van Braziliaans Jiu Jitsu en full-contact wapens.
Hoe ben je als vrouw in de vechtsport terechtgekomen, omdat het helaas nog steeds minder een typische “vrouwendiscipline” is?
In eerste instantie was het de mentaliteit die indruk op mij maakte, maar ook de vechtlust zelf. Door mijn innerlijke houding, zoals mensen mij kennen, ‘bijt ik’ overal doorheen en als het uitdagend wordt, dan nog meer. Dit is misschien geen typische vrouwen- of meisjessport, maar dat maakt mij niet uit.
Ik ben van mening dat als een vrouw bepaalde dingen begrijpt, of het nu fitness of vechtsport is, en het klikt, ze minstens zo gevaarlijk is als alle anderen.
Hoe ziet een typische trainingsweek er voor jou uit?
In Hamburg 5 keer per week Kung Fu, 1 keer Thaiboksen en 2 keer fitness. Op het gebied van fitness doe ik vooral full body training, compound bewegingen, zodat ik er echt een meerwaarde uit haal. Bij Kung Fu variëren mijn eenheden van zeer, zeer fysiek intensieve tot zeer technische training en uiteraard wapentraining.
Hoe lang duurt de training bij jou doorgaans?
Bij Kung Fu duurt een eenheid een uur, en meestal voltooi ik er meerdere achter elkaar, maar probeer de intensiteiten af te wisselen. Meestal breng ik iets meer dan een uur door in de sportschool.
Is er naast deze tijdrovende training nog tijd voor andere hobby’s of vrienden?
Ik beleef een andere passie door mijn studie bedrijfspsychologie en door werk op dit gebied.
Vrienden zijn een moeilijk onderwerp. Om het zo te zeggen: ik zie veel van mijn vrienden op training, dus misschien praat je tijdens de training niet zo veel met elkaar, maar zelfs non-verbaal is het een bijna nog intensievere manier om samen tijd door te brengen.
Daarnaast is er voor of na de training meestal voldoende tijd voor een gesprek. Het vereist ook een goed tijdmanagement. Maar het is waar, training en deze "levensstijl", dit leven is een prioriteit voor mij en daarom waardeer ik mijn vrienden zo veel omdat zij het ook accepteren.
Op dit punt nogmaals hartelijk dank.
Wat betekent sport voor jou, behalve puur fysieke training?
Pure passie. Er is voor mij niets belangrijker dan vechten. Het traint zoveel meer dan alleen het lichaam, vooral op spiritueel, mentaal niveau. Ik hou ervan om mezelf voortdurend te ontwikkelen en uit te breiden. Voor mij vereist dit elke vorm van vaardigheid die ik mee kan nemen op mijn reis.
Voor mij is sport passie en leven in één.
Is dit ook jouw motivatie die jou steeds verder drijft: enerzijds het streven naar hogere dingen op persoonlijk vlak, maar ook de extreem diepe passie voor de sport?
Ja absoluut. Het betekent gewoon alles voor mij. En als op een dag mijn been moest worden weggenomen, zou ik niet opgeven, ik zou gewoon blijven vechten.
Wat zie jij persoonlijk als je grootste succes?
Ik heb een operatie ondergaan toen ik 16 was, waardoor ik in totaal 1 1/2 jaar uit alles was. Daarna moest ik naar de afkickkliniek en was daarna echt emotioneel gebroken toen ik 17 was. Door dit te ervaren ben ik sterker geworden en ben ik er veranderd uitgekomen. Het klikte gewoon. Naderhand zei ik: oké, vanaf nu ga ik mijn leven precies inrichten zoals ik dat wil. Sindsdien zijn mijn gevoelens veel intenser geworden, alles voelt veel kleurrijker en reëler, vooral op emotioneel en perceptueel niveau.
Dit op mijn 17e moeten meemaken, maar dan ook nog eens ‘uit deze situatie moeten vechten’ is de grootste prestatie die ik voor mezelf heb neergezet. Alles wat ik in deze tijd heb mogen leren, heeft vandaag de dag nog steeds impact. Dat heeft mijn leven in een positieve richting ‘geschopt’.
Ik leef niet meer alleen voor mezelf, maar extreem intens. Helaas is dit iets dat veel mensen nog niet voor zichzelf hebben ontdekt.
Door mijn grootste dieptepunt kon ik echt naar de top stijgen.
Op sportief vlak was mijn grootste succes de Weser Marathon in het olympisch roeien op 14-jarige leeftijd met een afstand van 135 kilometer per dag, die ik meerdere keren voltooide. Sinds twee jaar zijn er ook 24-uurs Kung Fu-trainingen.
Hebben vechtsporten je geholpen dit intense, bewuste leven en deze ervaring te trainen?
Het was eerder andersom. Ik deed toen nog geen vechtsporten. Deze mindfulness heb ik op de harde manier moeten leren en kon ik vervolgens toepassen in Kung Fu. Het is daardoor zeker nog verder verfijnd.
Hoe ben je aan je naam ‘Prototype Alina’ gekomen? Heeft dit voor jou een diepere betekenis?
Dat past gewoon bij mijn levenshouding. Om mezelf altijd verder te ontwikkelen, nooit stil te staan. Voor mij persoonlijk gaat het leven over jezelf creëren en jezelf voortdurend uitbreiden. Je wordt geconfronteerd met zoveel uitdagingen in het leven. Je moet altijd trouw blijven aan jezelf, maar je ook een beetje aanpassen aan de situatie. Het belangrijkste voor mij is om mezelf niet met anderen te vergelijken, maar om een compleet individu te creëren. Naar mijn mening zou dit voor iedereen de stelregel moeten zijn.
Zo bezien ben ik een prototype dat nooit af zal zijn. Maar dat zou hij helemaal niet moeten doen. Een constante groei
U heeft onlangs een gescheurde kruisband opgelopen. Natuurlijk is dit weer een tegenslag. Maar omdat mensen je als persoon ervaren, geef je nog steeds niet op en blijf je trainen.
Maar hoe zorg je er nog steeds voor dat je in deze verzwakte toestand jezelf niet overbelast?
Dat is correct. Meestal moet ik mezelf vertragen in plaats van mezelf te motiveren (lacht). Ik richt het zo in dat ik enerzijds enorm intensief naar mijn lichaam probeer te luisteren, maar dit ook in een gecombineerd totaalbeeld bekijk met de feedback die ik krijg van mensen die ik competent acht.
We weten allemaal dat je soms gewoon een perspectief van buitenaf nodig hebt, ook al denk je dat je jezelf goed kunt beoordelen. Ik praat veel met andere atleten en krijg veel meningen, bijvoorbeeld van Abu Ilias, die ook lid is van Team Phantom Athletics . Op dit punt, dankzij jou, Abu.
Ik vind het altijd belangrijk om deskundig advies te vragen, maar denk ook na over je eigen mening. En tot nu toe ben ik na elke blessure sneller weer op de been dan de dokters hadden voorspeld en de training maakte de blessure niet eens erger. Ik kan dus zeggen dat ik het tot nu toe redelijk goed heb gedaan.
Als je de balans wilt en vindt, is er ongelooflijk veel mogelijk.
Daarnaast ben je zeer actief op sociale media en heb je een uiterst loyale en voortdurend groeiend aantal volgers. Hoe begon dat destijds?
Ik ben er eigenlijk in terechtgekomen via mijn broer. Toen ik al verhuisd was, wilde hij heel graag dat ik me aanmeldde voor Instagram, zodat hij me op eventuele foto's kon taggen. Ik heb toen een of twee foto's van de training geüpload en toen ik begreep dat er mensen zijn die net zo gek zijn als ik, die dezelfde mentaliteit hebben, dezelfde passie hebben, begreep ik dat er hier een echte gemeenschap is. Voor mij heeft het aantal volgers geen waarde, het gaat alleen om de verbinding met gelijkgestemden die het mogelijk maakt.
Vooral toen ik geblesseerd raakte, merkte ik dat het niet alleen maar volgers waren, maar een echt netwerk. Ik werd door zoveel mensen gecontacteerd die mij tips gaven, contactgegevens van hun specialisten en, en, en. Deze gemeenschap is echt sterk. Extreem.
Hoe ben je betrokken geraakt bij het Phantom Athletics team?
De naam Abu komt weer terug.
Dat was op Wereldfitnessdag. Kort daarvoor schreef Abu mij dat hij mij graag in het team wilde hebben. Ik had toen al een samenwerking met een ander merk.
Voor mij is het zo: als ik besluit iets te doen, doe ik het goed. Daarom antwoordde ik hem: "Abu, bedankt voor het vragen, ik vind dat cool, maar ik wil je eerst persoonlijk leren kennen en als het goed past, dan sta ik 100 procent achter je."
We ontmoetten elkaar op World Fitness Day, ik was overtuigd en sindsdien maakt Phantom Athletics deel uit van mijn leven Ik ben er trots op dat ik u als een van uw atleten kan ondersteunen.
Wat was je eerste mening over het Phantom trainingsmasker?
Ik wilde het graag uitproberen, maar wist niet zo goed wat ik ervan moest denken.
Je eerste training met haar?
Mijn gedachte toen ik het voor het eerst aantrok was gewoon. "Geweldig Spul".
Ik was met een vriend in de sportschool. Ik begon met deadlifts, ging daarna naar de bokszak en deed veel lichaamsgewichttraining, gewoon om te zien hoe mijn lichaam reageert op de onbekende belasting, hoe het voelt. Ik vond het erg leuk omdat ik het gevoel had dat ik me intensiever op mezelf en de training kon concentreren. Ik voelde alles veel intenser.
Wat kwam er daarna?
Ik ben ze gaan gebruiken voor het mountainbiken, waar ik ze vooral gebruik. Op het gebied van vechtsporten gebruik ik ze vooral graag als ik veel straatvechttechnieken train. Hierdoor wordt de training veel intenser en effectiever, ligt het stressniveau hoger en kan ik er meer profijt van hebben.
Wat was je meest extreme ervaring met het Phantom trainingsmasker?
Dat was tijdens de tweede training met haar. Ik trainde in straatgevechten en stelde een timer in. Als ik dat doe, blijf ik daar bij. Ik schakelde het masker plotseling met een willekeurige beweging naar niveau 4, maar ik wilde heel graag de timer doordrukken. Daarna dacht ik bij mezelf: nu heb ik een pauze nodig.
Merk jij ook een mentale verbetering door het Phantom trainingsmasker?
In elk geval. Dit psychologische effect, het vrijkomen van adrenaline, is ook een van de belangrijkste redenen waarom ik met het masker train.
Heeft u al doelen voor wat u moet doen na de blessure?
Allereerst natuurlijk weer ‘leren lopen’, waarbij ik veel bovenlichaamstraining doe, met wapens zit en dergelijke. Daarna moet ik eerlijk kijken waar ik sta en waar mijn passie mij naartoe brengt. Of ik nu naar Kung Fu-kampioenschappen ga of Muay Thai opvoer, ik kan ook volledig contact maken met wapens. Dat kan ik nog niet in detail zeggen.
Wat ik wel garandeer, is dat er geen twijfel over bestaat dat ik sterker terug zal komen dan voorheen.
Als je, net als Alina, je fysieke en mentale vaardigheden wilt verbeteren om je lichaam tot topsportprestaties te dwingen, kijk dan eens naar ons Phantom trainingsmasker!
Contact
Heb je vragen over het Phantom trainingsmasker? U kunt op elk gewenst moment hier contact met ons opnemen:- e-mail: info@phantom-athletics.com
- Tel.: +43 (0) 1 325 22 58
- Facebook: www.facebook.com/PhAthletics
- Instagram: phantom
- Snapchat: phantom .athl
- WhatsApp: +43 676 3965188
