OTS-De noodrem van je lichaam
Geen pijn, geen winst, hoe harder, hoe beter is een wijdverbreid mantra, niet alleen onder professionele atleten, maar ook onder ambitieuze recreatieve atleten die de grenzen van hun prestaties altijd iets hoger willen verleggen. Maar is dit werkelijk altijd de beste handelwijze? Want hoe bewonderenswaardig deze mentaliteit ook mag lijken, op een gegeven moment kan je lichaam het niet meer bijhouden. Dan bestaat het risico op een zogenaamd overtrainingssyndroom (OTS), als gevolg van de algehele fysieke en psychische vermoeidheid. Hoe het zich manifesteert, de oorzaken, behandelmethoden en hoe u het kunt voorkomen, leest u in dit artikel:
De symptomen
Er zijn twee verschillende soorten OTS. Sympathicotone OTS uit zich in een verhoogde hartslag, slaapstoornissen, emotionele instabiliteit en diverse organische klachten. Symptomen van parasympathicotonische OTS zijn minder opvallend, uiten zich voornamelijk in hun flegmatisch-depressieve component en kunnen na verloop van tijd overgaan in sympathicotonische OTS. Beide typen worden echter gekenmerkt door een aanvankelijke, abrupte en niet-specifieke prestatievermindering, abnormale vermoeidheid en ernstig vertraagde regeneratie tijdens het trainingsproces.
De redenen
De meest voorkomende oorzaak van overtraining is een hoge trainingsintensiteit in het anaërobe-melkzuurbereik die over een langere periode, variërend van enkele maanden tot jaren, is voltooid. Op dezelfde manier kan een snelle toename van de trainingsintensiteit in een korte tijd OTS veroorzaken. Daarnaast zijn er nog extra stressoren, die vooral te maken hebben met je persoonlijke leefomgeving, zoals een gespannen sociaal klimaat, onvoldoende slaap, een veeleisende, stressvolle baan of het te snel hervatten van de opleiding na een infectie.
Hormonaal kunnen pathologische veranderingen worden waargenomen in zowel perifere als centrale systemen. Onder maximale stressomstandigheden worden minder adrenocorticotroop hormoon (ACTH), cortisol en groeihormoon (HGH) vrijgegeven. Er is ook een verminderde afgifte van adrenaline en noradrenaline, evenals een verminderde nachtelijke uitscheiding van catecholamine. Dit alles zorgt voor een zelfbeschermend feedbackmechanisme om verdere stressgerelateerde vermoeidheid te voorkomen. Het lichaam schakelt met kracht een versnelling terug.
De therapie
Het klinkt hard, maar het is de enige optie. De enige effectieve therapie is het wegnemen van de oorzaken. Dit betekent niet dat je een volledige pauze moet nemen van het trainen bij OTS. Een aanzienlijke vermindering van de trainingsintensiteit en -omvang is in ieder geval vereist. In langdurige gevallen kan een tijdelijke opschorting van de opleiding echter niet altijd worden vermeden. In eerste instantie mogen alleen regeneratieve of korte uitgebreide eenheden in het aërobe gebied worden uitgevoerd. Een tijdelijke overstap naar een andere sport die fysiek niet veeleisend en niet competitief is, kan ook noodzakelijk zijn.
Nadat de stabiele veerkracht is hersteld, wat in ernstige gevallen enkele maanden tot meer dan een jaar kan duren, zijn intensievere vormen van training weer mogelijk en uiteindelijk zijn er weer meer aërobe-melkzuureenheden mogelijk.
Vermijd OTS
Vooral vanwege de extreem langdurige revalidatie en de talrijke psychologische nevensymptomen zoals depressie, angst, enz., die vaak gepaard gaan met OTS, is het natuurlijk de voornaamste bedoeling om niet in een dergelijk stadium te komen. Daarom zou je een mentaliteitsverandering moeten doorvoeren naar ‘slim, niet moeilijk’. Met een intelligente trainingsplanning, voldoende regeneratie en de juiste trainingsperiodisering kunt u het risico op overtraining aanzienlijk verminderen. Door gerichter te stimuleren zal je lichaam zich waarschijnlijk beter kunnen aanpassen aan de training, waardoor je sneller vooruitgang kunt boeken. Let ook op andere factoren, zoals voldoende slaap, een uitgebalanceerd dieet dat is afgestemd op jouw behoeften en voldoende variatie in je training.
Bericht om mee naar huis te nemen
Harder is niet altijd beter en in plaats van het gewenste trainingsresultaat te behalen, kan het ervoor zorgen dat je lichaam aan de noodrem trekt. Let daarom op de punten in dit artikel om overtraining te voorkomen. Als u overeenkomstige symptomen opmerkt, vooral een plotselinge, aanhoudende prestatievermindering en ernstige vermoeidheid, raden wij u aan een bevoegde sportarts te raadplegen. Niet alleen kan hij OTS duidelijk onderscheiden van andere oorzaken, zoals organische. Hij zal u ook helpen op weg naar revalidatie door middel van geïndividualiseerde, gerichte maatregelen om u zo snel mogelijk weer op het perineum te krijgen.
